حوزه ، غذای روح انسان است

حجت الاسلام  خاکسار مدرس تمام وقت  حوزه علمیه امام موسی کاظم(علیه السلام) قم با اشاره به اینکه طلبه باید بداند کجا آمده است وطلبگی را در یابدگفت: آنهایی که طلبگی را دریابند هیچوقت خسته نمی شوند.طلابی که مادی فکر کنند زود خسته می شوند، به خاطر اینکه حوزه را با دبیرستان ودانشگاه مقایسه می کنندواین افراد انگیزه کافی  طلبگی را ندارند که قطعا کسل می شوند.اما بعضی علماء 100سال در حوزه هستند وپیروز شدند حتی یک روز هم خسته نشدند وپشیمان نشدند از اینکه حوزه آمده اند.
وی در ادامه با طرح سئوالات ، اصل طلبگی چیست؟جایگاه طلبگی در جامعه چیست ؟واینکه چه مشکلی را از جامعه بر می دارند؟ افزود:همه انسانها در این دنیا نیازمند خوراک وپوشاک ومسکن هستند که اصل واساس آنها به دست خداوند می باشدکه اینها به نیاز بدن مربوط می باشنداما انسان فقط بدن وجسم نیست بلکه روح هم دارد روح است که بدن را زنده نگه داشته، اگر روح نباشد بدن از بین می رود همانطور که جسم،غذا می خواهد آیا روح آدمی نیاز به غذا ندارد؟ روح هم اگرغذا به اندازه کافی به او نرسد می میرد.روح باید تقویت شود تا اوج بگیردواگر به روح غذا دادی اوج می گیرد وتقویت می شود والا میمیرد.حوزه غذای روح انسان است.
وی با تاکید بر جایگاه طلبگی به روایتی ازامام علی(علیه السلام)که می فرمایند«اکتسب العلم یکسبکم الحیاه»(علم بیاموزید تا حیات به شما بدهد)اشاره نمود و خاطر نشان کرد:این چه حیاتی است این همان حیات روحانی آدم است، انسان به جایی می ر سدکه فرشته به حال او غبطه می خوردکه پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله وسلم)می فرمایند«طالب العلم بین الجهال کالحی بین الاموات»(طالب علم بین جهال مانند زنده بین مردگان است)به روح غذا بدهید و بالا بروید و در مادیات نمانید چرا که حیوانات از انسانها غذای بهتری می خورند واز ما بهتر زندگی می کنند ما در حد ائمه(علیه السلام)نیستیم ولی می توانیم یکی مثل ابوذر و سلیمان بشویم.اگر به معارف دست پیدا نکنی بالا نمی روی،اگر روح بمیرد انسان حیوان متحرک است.به واسطه مذاکره علمی قلب های مرده زنده می شوند زمانی که این مذاکره ها به امر ونهی خداوند برسد قلب او زنده می شود.طلبگی همان تامین غذای روح آدمی و رزق و روزی معنوی است ،دعا کنید از این رزق وروزی معنوی جدا نشویم.
حجت الاسلام خاکسار درپایان به شکر واقعی طلبگی پرداخت که عبارت است از: خوب درس خواندن وتقوا که همان ترمز نفس است . هرکس حق این دو را به جا آورد به درجاتی از رشد معنوی وعلمی می رسد که بزرگان ما به رسیدند وهنوز ما هم خیلی از آنها را نمی شناسیم.